اطلاعات روز# دکتر محمد حسین پرکره در ارتباط با خبر تصادف نماینده تهران نوشت: چند روز قبل در یک سانحه رانندگی خودروی 206 از مسیر خود منحرف شد و به یک خودروی لکسوس شاسی بلند در محور اردکان برخورد کرد.
در این تصادف متاسفانه هر دو سرنشین پژو 206 جان بختند و در مقابل سرنشین لکسوس، با جراحاتی کمتر راهی بیمارستان شد اما آنچه منجر به تفاوت این تصادف با هزاران تصادفی که در هر سال جان دهها هزار نفر از هم وطنان را می گیرد، جایگاه حقوقی سرنشین خودرو لوکس خارجی است.
برای نماینده مردم تهران که خوشبختانه آسیب جدی هم ندیده اند آرزوی سلامتی عاجل و هکذا برای خانواده جان باختگان آرزوی تسلای خاطر و تحمل این ضایعه را داریم.
در این میان سفارش ها، توصیه ها و پیگیریها از هر سو برای ارائه خدمات vip به نماینده ای در که این سانحه آسیب دیده بود، توجه عموم مردم را به خود جلب کرد. قطعا وحدت و اتحاد مسئولان برای کمک به آسیب دیدگان شایسته تقدیر است، اما از -خرابی جاده های کشور که یکی از عوامل اصلی تصادفات و از دست رفتن جان مردم است- بگذریم،
آیا این خدمات ویژه همیشه و برای همه مردم یکسان است؟
آیا نمایندگانی که ملت را به خرید کالای تولید داخل ترغیب و تشویق میکنند و با رای همین مردم ، به مجلس راه یافته اند نباید خود الگوی مصرف کالای ایرانی باشند؟
بنابراین با گذر از این امر که چرا نماینده مردم از لوکس ترین و گرانقیمت ترین خودروی خارجی استفاده می کند، آیا هیچکدام از مسئولان کشور برای جان باختگان این تصادف حتی کوچکترین پیامی برای همدردی صادر کردند؟
آیا مجلس محترم که خانه ملت محسوب می شود، همانطور که برای نماینده لکسوس سوار خود دغدغه رسیدگی و خدمات ویژه دارد، برای مصدومان تصادفات جاده ای نیز دغدغه دارد؟
در شرایطی که به گفته خود نمایندگان، روزانه یک هزار بار تلفن همراه آنها از سوی مردم زنگ می خورد و دغدغه اول همه مردم بیکاری و بی پولی است، یک نماینده لکسوس سوار با شیشه های دودی چگونه می تواند درد مردم را عمیقا درک کرده و کاری برای رفع محرومیت و استضعاف انجام دهد؟!
آیا نماینده یا نمایندگانی که خودرو و منزل میلیاردی در اختیار دارند می توانند درد پیرمردی که با دست لرزان و موهای سپید همچنان باید شب و روز کار کند و باز هم درآمد کافی برای تامین خانواده اش را نداشته باشد، درک کنند؟
مساله تنها LX570 یک میلیارد و دویست میلیونی یک نماینده نیست، مشکل مسئولان مرفه و مردم فقیر هستند که هیچگاه نمی توانند زیر سایه حکومت عدل علی (ع) دعوت حق و عدالت را لبیک بگویند؟
از این هم که بگذریم ساز ناکوک دیگری از این واقعه گوش هر شنونده ای را می خراشد و آن خوردوی داخلی است که جان می گیرد و خودروی خارجی که جان برخی از مسولان و سرمایه داران را در امان نگه می دارد.
مگر همین مسئولان مردم را تشویق به حمایت از کالای تولید ملی نمی کنند؟!
آیا تا به حال شده است به جای شعار برای خرید کالای داخلی، تولیدات بی کیفیت مافیای اقتصاد را زیر سوال ببرند؟
یا فقط با شعار تبلیغاتی مردم را به کام مرگ می فرستند تا به اصطلاح از تولید بی کیفیت ملی در عرصه خودرو سازی حمایت کرده باشند.
در حالیکه بیش از 50 سال از فعالیت خودروسازی های داخل کشور می گذرد و همچنان این شرکت ها نتوانسته اند در این زمینه خودی نشان دهند، آیا تنها به خاطر اشتغال دو هزار نفر، می بایست سالانه دهها هزار نفر به کام مرگ بروند.
بنابراین اگر وکلای مردم احساس می کنند که خودروهای خارجی امنیت بیشتری دارد، شعار را کنار گذاشته و جان موکلان خود را نیز عزیز بدانند.
کلام آخر اینکه همانطور که نمایندگان در روزهای پیش از برگزاری انتخابات خاک بر کت و لباس خود میسایند و با فقرا عکس یادگاری میگیرند و کنار آنها نان و پنیر می خورند، مسئولیت رفتار و اعمال خود را تا پایان دوران مسئولیتشان بر عهده بگیرند، چراکه اینگونه رفتارها باعث بی اعتمادی و دوری مردم از مسئولان می شود.